• 
• 

Wilma de Koning-Martens, vicevoorzitter Radboud Universiteit

Wat wilde je vroeger worden? Wat was jouw beweegreden hiervoor?

“Vanwege veel plezier in bakken en koken had ik de ambitie om een hotel met restaurant te gaan runnen, om zo van mijn hobby mijn dagelijks werk te maken. Dus wilde ik naar de Hogere Hotelschool. Helaas werd ik daar niet aangenomen; men vond mij te jong.”

Wie is jouw rolmodel? En waarom?

“Marianne Dunnewijk leerde me hoe je in een mannenwereld als vrouw ‘je mannetje’ staat. Mannelijke bestuurders lieten met non-verbaal gedrag nogal eens blijken het beter te denken te weten. Dat bracht haar nooit van de wijs. Integendeel, menigmaal wist ze hen te overrompelen dankzij haar altijd goede voorbereiding en deskundigheid. Marianne heeft bovendien oog voor talent van anderen. Tot mijn verrassing vroeg zij mij om controller van de faculteit te worden. Ik was toen nog docent. Zonder haar zou mijn carrière anders verlopen zijn en zou ik lang niet zo bewust gericht zijn op het soms nog onontdekte talent van anderen.

Mijn drie dochters zijn voor mij overigens ook inspirerende voorbeelden. Zij gaan hun eigen weg en durven te kiezen voor een mooi leven met een goede balans tussen werk en privé.”

Wat heeft jou gebracht op de plek waar je nu bent?

“Mijn ouders hebben mij altijd gestimuleerd om het beste uit mijzelf te halen. Heel belangrijk is ook mijn echtgenoot, die niet alleen steun geeft wanneer dat nodig is maar soms ook ongezouten kritiek. Daarnaast lukt het me om te accepteren dat werk en leven niet altijd leuk en gezellig zijn en dat hard werken – lees veel uren werken – erbij hoort. Ook probeer ik altijd het positieve te blijven zien.”

Wat zijn de levenslessen die je wilt doorgeven? Hoe ben je tot deze levenslessen gekomen?

“Blijf jezelf en blijf bij jezelf! Ouders, gezin, vrienden en collega’s verwachten van alles van je. En er zijn tal van ongeschreven regels over hoe het hoort. Maar wat wil je zelf? Kies je eigen pad en route.

Het valt niet mee om alle ballen in de lucht houden als je een jong gezin hebt naast een carrière. Het helpt dan als je hulp kunt organiseren, een oppas kunt regelen en af en toe een dag voor jezelf neemt. Maak daar ruimte voor. En blijf jezelf je leven lang ontwikkelen. Dat houdt je fris, scherp en maakt je nog beter in je werk.”

Waarin ben je zelf een rolmodel? En waarom?

“Hang je studie maar aan de wilgen, stop er maar mee’, hoorde ik van heel wat mensen toen ik tijdens mijn studententijd onverwacht zwanger raakte. En al zat ik met mijn dikke buik te kijk in de collegebanken, ik wilde dit en zou het voor elkaar krijgen. We kregen een prachtige en lieve dochter. In relatief korte tijd rondde ik mijn studie af. Op dat moment was ik zwanger van onze tweede dochter en nog steeds vol ambitie. Toen ik een aantal jaar later een mondeling tentamen (voor de postdoctorale opleiding accountancy) met goed gevolg aflegde vroeg de hoogleraar zich hardop af: ‘Wat denk jij als moeder van drie kinderen in de accountancy wereld te gaan doen?’ Ik was verbijsterd.

Vandaag de dag is de druk op studenten groot. Er ‘moet’ van alles: snel afstuderen, bijverdienen, bestuurs- en buitenlandervaring opdoen, sporten, en dan liefst ook nog vrijwilligerswerk doen.

Allemaal met het oog op een prachtige carrière. Maar moet het allemaal? Ik hoop dat mijn verhaal studenten inspireert om een eigen route te kiezen, ook als die tegen de verwachtingen van vrienden, vriendinnen en ouders ingaat.”