What is your legacy? Vrouwen met Kracht Collectie.
Wat wilde je vroeger worden? Wat was jouw beweegreden hiervoor?
“Toen ik zestien was, had ik één droom: loodgieter worden. Het leek me fantastisch om met leidingen, koppelstukken en installaties in de weer te zijn. Ook de vrijheid van het beroep sprak me aan. Via de Duitse MTS heb ik mijn Gesellenbrief gehaald. Zo stond ik voor mijn 20e al als loodgieter op ‘Die Baustelle’.”
Wie is jouw rolmodel? En waarom?
“Dat is Tina Turner. Een krachtige vrouw. Iemand die weet wat het is om te vallen, maar ook hoe je weer kunt opstaan door keihard te werken. Toen ik 24 was, ging ik naar Nederland omdat ik in Duitsland niet aan de bak kwam. Met 100 gulden op zak arriveerde ik op station Enschede. Ik kende de taal niet, had geen Nederlandse diploma’s. Ik ben gewoon gaan doen. Doorzetten, aanpakken en als het moet de avonduren gebruiken om jezelf te verbeteren. Dat is nog altijd de ‘Tina Turner’ in mij.”
Wat heeft jou gebracht op de plek waar je nu bent?
“Dat zijn mijn ouders. Mijn moeder was bij ons thuis de kostwinner, mijn vader de huisman. Ik kreeg van jongs af aan mee dat ik zelf voor een goede baan moest zorgen. Dat ik zélf verantwoordelijk was voor mijn eigen geld. Toen ik als 18-jarige aan het werk ging, was ik de enige vrouw. Van mijn ouders leerde ik dat je je niet moet verschuilen omdat je vrouw bent. Zodra je zelf mee aanpakt, ben je gelijkwaardig.”
Wat zijn de levenslessen die je wilt doorgeven? Hoe ben je tot deze levenslessen gekomen?
“Als je het niet probeert, weet je ook niet of je het kunt. Veel mensen zijn zich niet bewust van hun sterke punten en benutten hierdoor niet alle mogelijkheden. Het is daarom belangrijk dat mensen zelf de ruimte scheppen om hun talenten te ontwikkelen. Niet blijven dromen, maar gewoon gaan doen.”
Waarin ben je zelf een rolmodel? En waarom?
“Blijf tussen de mensen, ga met elkaar om als gelijken. Je doet het samen. Als directeur wil ik mezelf niet op een voetstuk plaatsen: ik wil de connectie met ons werk en de mensen die het doen houden. Ik ben en blijf Tanja. Ik word nog altijd gelukkig van bouwketen en technische ruimtes. Planningen en bouwtekeningen aan de muur, werkkleding aan én samen bouwen: mooier wordt het niet...”
© Anette Brolenius