Martine de Visscher, product lead Adyen

What is your legacy? Vrouwen met Kracht Collectie.

Wat wilde je vroeger worden?

“Vroeger wilde ik arts worden, omdat mijn vader kaakchirurg is en mijn moeder IC verpleegkundige, mensen helpen sprak mij erg aan. Op jonge leeftijd had ik al interesse in computers, in het begin voornamelijk de spelletjes. Na twee keer te zijn uitgeloot voor geneeskunde, heb ik gekozen voor een studie bedrijfskunde met als master business & ICT. Hier heb ik geen seconde spijt van gehad!”

Wie is jouw rolmodel?

“Meerdere personen. Ik ben van mening dat je van iedereen wel wat kunt leren: ik leer van mijn ouders, mijn vriend, familieleden en vrienden en zeker ook van collega’s. Ik probeer goed te luisteren naar mensen, zeker als ze een andere opvatting hebben. Dan wil ik begrijpen waarom dat zo is: samen weet je meer.”

Wat heeft jou gebracht op de plek waar je nu bent?

“Voor een groot deel mijn stabiele, liefdevolle en nuchtere (Friese) opvoeding. Als je kansen krijgt, moet je die met beide handen aangrijpen en er vervolgens hard voor blijven werken om nog meer kansen te krijgen en verder te komen.”

Wat zijn de levenslessen die je wilt doorgeven?

“Blijf nieuwsgierig en leergierig, zo blijf je jezelf ontwikkelen en wees niet bang om fouten te maken, daar leer je juist heel veel van. De ontwikkelingen in mijn vakgebied IT gaan zo snel dat het bijna niet bij te houden is – maar ik probeer het wel. Je kunt niet alles snappen en weten. Goed samenwerken met je collega’s is essentieel en ook nog eens veel leuker dan alleen werken.”

Waarin ben je zelf een rolmodel? En waarom?

“Door op evenementen te spreken en mij zichtbaar op te stellen hoop ik dat ik meer vrouwen kan enthousiasmeren om in de IT aan het werk te gaan. Ook bij Adyen probeer ik de wat jongere vrouwen te helpen met hun ( vaak onnodige) onzekerheid; soms is een luisterend oor of klein zetje/advies in de goede richting te geven al genoeg. Werken in de IT is enorm leuk en leerzaam, en niet de toekomst maar het heden!”
Martine de Visscher © Anette Brolenius